Bij het betreden van de speelzaal leek het een gezellige avond te gaan worden. De jeugdspelers waren hun partijtjes aan het afronden, er werden sterke verhalen en anekdotes uit een ver verleden verteld door de vroege aanwezigen.
Voor de eerste ronde van de interne bekercompetitie, die begin december ten einde komt, waren er nog drie partijen niet gespeeld. Deze vrijdagavond konden ze alledrie plaatsvinden. En het werden alledrie spannende partijen!
Het mooie van een non playing captain of een chess-watcher* is dat je de partijen goed kunt volgen, notities maken en ongebreideld leuke zetten kunt bedenken maar niet lang hoeft te rekenen of ze kloppen, beslissen welke je gaat spelen en (het allerbelangrijkste) dit alles zonder de gebruikelijke wedstrijdstress.
Het eerste team speelde deze vrijdagavond de verre uitwedstrijd tegen Emanuel Lasker 2 in Sint Jacobiparochie. Lasker heeft voor een kleine gemeenschap een erg sterke schaakclub: er speelt een achttal landelijk op hoog niveau, en in de Friese schaakbond doet het eerste viertal mee om het kampioenschap in de hoofdklasse. Het tweede team van Lasker speelt (net als DTK 1) een niveau lager en is vaak een luis in de pels van DTK.
Melle vertelde, tussen de bedrijven door, dat hij de afgelopen week een artikel uit 1997 onder ogen kreeg. Het onderwerp van dit artikel was “het verrassend kampioenschap voor Andre Bosma” en beschreef hoe deze outsider in het seizoen 1996/97 aan de haal was gegaan met het clubkampioenschap van de Twee Kastelen.
